''ငါအုိသြားေသာအခါ''

ငါအုိသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။ ခ်ည့္နဲ ့နဲ ့လက္ေတြနဲ ့ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ် ီေပၚဖိတ္စင္သြားတဲ ့အခါ အကၤ် ီ၊ လံုခ်ည္ ဖုိသီဖတ္သီျဖစ္ေနတ့ဲ အခါ င့ါကိုမရြံြပါနဲ ့၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပန္သတိရေပးပါ။ အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ ့ စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ။ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ ့ေတြ စတဲ ့ပံုျပင္ေတြ မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့့ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ တာေတြကို သတိရေပးပါ။ မလွဳပ္ရွားနုိင္လို ့ ေရခ်ိဳးဖုိ ့ အကူအညီ လုိတဲ့အခါ ငါ့ကို မျငိဳျငင္ပါနဲ ့။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ ့ဖူးတဲ ့ ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။ ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ ့။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေၾကာင့္ဆုိတဲ့ေမးခြန္းတုိင္းကို စိတ္ရွည္စြာငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလွ်ာက္နုိင္တဲ ့အခါ ခြန္အားပါတဲ ့လက္တစ္စံုနဲ ့ငါ့ကို ကူတြဲေပးၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။
တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ အုိစာသြားတဲ ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ ့။ နားလည္ေပးပါ။ အားေပးပါ။ အရန္တုန္းက လူ ့ဘ၀သက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ ့သလုိ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အတြက္ ေဖာ္ျပဳေပးပါ။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာနဲ ့ ေအးျမမွဳေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။အဲ့ဒီအျပံဳးေတြထဲ မွာမဆံုးတဲ ့ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ ့ရမွာပါ။ အေပၚက ဗီဒီယုိ ေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး စာဖတ္သူမ်ားလည္း မိဘေတြကို ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ေသာ၊ အလုပ္ေကၽြးျပဳႏုိင္ေသာ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ လို ့ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။